စပါးအခြောက်ခံခြင်းသည် စက်မှုဆန်စပါးထုတ်လုပ်မှုကိုဖွင့်ရန် အဓိကသော့ချက်ဖြစ်သည်။

ပထမဦးစွာ၊ ၎င်းသည် လုပ်သားစွမ်းဆောင်ရည်ကို များစွာတိုးတက်စေပြီး မြေယာနှင့် အလုပ်သမားကုန်ကျစရိတ်ကို သက်သာစေနိုင်သည်။ 10 တန်ရှိသော လေမှုတ်စက်တစ်ခုစီတွင် လူတစ်ဦးတည်းသာ လည်ပတ်နိုင်ပြီး ပျမ်းမျှ နေ့စဉ် စပါး 2 မှ 3 ကီလိုဂရမ်အထိ စီမံဆောင်ရွက်ပေးသည်။ သဘာဝအခြောက်ခံနည်းကို အသုံးပြု၍ အစားအစာ၏ အရွယ်အစားတူ အခြောက်ခံရန် အနည်းဆုံး လူ ၆ ဦး လိုအပ်ပြီး ၃ ရက်မှ ၅ ရက်အထိ ကြာမြင့်ပါသည်။

ဒုတိယအချက်မှာ နေရာများ၊ ရာသီဥတုနှင့် အခြားသော အကျိုးကျေးဇူးများ ကဲ့သို့သော သဘာဝပတ် ဝန်းကျင်မှ ကင်းစင်သော အကြီးစား အကြိတ်အနယ် လည်ပတ်မှုများအတွက် ပိုမိုသင့်လျော်ပြီး သဘာဝဘေးအန္တရာယ် လျော့ပါးရေးနှင့် စပါးထိန်းသိမ်းခြင်းအတွက် ပိုမိုသင့်လျော်ပါသည်။

တတိယအချက်မှာ အစားအစာ၏ အရည်အသွေးနှင့် အရည်အသွေး ကောင်းမွန်စေရန်အတွက်သာမက လယ်သမားများ၏ ဝင်ငွေကို မြှင့်တင်ရန်အတွက် မြေဆီလွှာ၊ ကျောက်စရစ်၊ သပ်ရပ်မှုများနှင့် မော်တော်ယာဉ် အိတ်ဇောဓာတ်ငွေ့ကဲ့သို့သော နောက်ဆက်တွဲညစ်ညမ်းမှုကိုလည်း ထိရောက်စွာ ရှောင်ရှားရန် ဖြစ်ပါသည်။

အစားအစာ စုစုပေါင်းပမာဏနှင့် အရည်အသွေးနှင့် ဘေးကင်းရေး လိုအပ်သည့် အမျိုးသားစားနပ်ရိက္ခာဖူလုံရေး မဟာဗျူဟာ၏ ရှုထောင့်နှစ်ရပ်မှနေ၍ စက်မှုလယ်ယာနှင့် အခြောက်ခံခြင်းသည် ဗျူဟာမြောက် အရေးကြီးပါသည်။ အစိုးရ၏ တရားဝင်အချက်အလက်များအရ ကမ္ဘာပေါ်တွင် စပါးအများဆုံးထုတ်လုပ်သူနှင့် စားသုံးသူအဖြစ် တရုတ်နိုင်ငံသည် တစ်နှစ်လျှင် စပါးတန်ချိန် သန်း ၅၀၀ ခန့် ထုတ်လုပ်သည်။ တရုတ်နိုင်ငံတွင် စပါးရိတ်သိမ်းပြီးနောက် ခြွေလှေ့ခြင်း၊ အခြောက်ခံခြင်း၊ သိုလှောင်ခြင်း၊ သယ်ယူပို့ဆောင်ခြင်း၊ စီမံဆောင်ရွက်ခြင်း၊ စားသုံးမှုနှင့် အခြားသော ဆုံးရှုံးမှုများမှာ ၁၈ ရာခိုင်နှုန်းအထိ ရှိသည်။ ၎င်းတို့အနက် ရာသီဥတုကြောင့် ကောက်နှံများကို နေလှန်း၍မရသော သို့မဟုတ် လုံခြုံသောရေသို့ မရောက်ရှိနိုင်ဘဲ အနာပေါက်ခြင်းနှင့် အညှောက်ပေါက်ခြင်းတို့ကြောင့် နှစ်စဉ် တန်ချိန် သန်း ၂၀ ခန့် ဆုံးရှုံးကာ အခြားအစားအစာဆုံးရှုံးမှု ၅ ရာခိုင်နှုန်းခန့်နှင့် တိုက်ရိုက်စီးပွားရေး၊ ဘီလီယံ 20 မှ 30 ဘီလီယံအထိဆုံးရှုံးခဲ့သည်။ ဤသဘောအရ စပါးအခြောက်ခံစက်နှင့် စက်ကိရိယာများ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရန် မလိုအပ်ဘဲ ဖြစ်ရမည်။